Death Valley en de aankomst in Las Vegas

Waar was ik de vorige keer gebleven, volgens mij dat we richting Death Valley zouden rijden via Lone Pine. We hebben ons aan het plan gehouden (uitzonderlijk). De temperatuur ging van 72 fahreinheit naar 93 in Lone pine. In Lone Pine zijn we gestopt om even te lunchen bij een Mexicaans restaurantje. Erg lekker en net niet te scherp ;) (voor een kaaskop die ik ben). Na een lekkere maal en de warmte van een föhn ongeveer buiten reden we door richting Death Valley. Annemijn had inmiddels een campground gereserveerd net na Death Valley voor de overnachting. Inmiddels is de fahreinheit opgelopen naar 108.

Uiteindelijk komen we aan bij het entree bord van Death Valley. Ik weet niet of het gewoonlijk is dat het regent maar dat deed het. Wij vonden het redelijk uniek. Uiteraard even gestopt bij het bord om even foto’s te maken. Ik dacht dat Yosemite park mooi was, nou wat heb ik genoten van Death Valley echt ongelooflijk wat we daar zagen. We zijn zovaak gestopt om foto’s te maken en even weer een besef momentje te hebben hoe mooi het is. Wel grappig en jammer dat er geen foto van is, maar we gaan dan even naast elkaar en kijken we gewoon even om ons heen. Het heetste punt was 123 fahreinheit oftewel 50 graden. Daar zijn we uitgestapt om de welbekende fotos op de weg te maken.

We zijn door Death Valley gereden met veel humor en muziek. (Nederlandstalig want daar hadden we zin in, we zongen trouwens keihard val mee, ik zal jullie de filmpjes besparen). Ook voelde het alsof we even alleen op de wereld waren, we zijn namelijk bijna niemand tegengekomen op onze route. Hierop volgende er een gesprek waar wij altijd vreselijk veel lol om kunnen hebben. Hoe twee mensen hetzelfde kunnen denken en zeggen.

Dani: Is deze route ook de route die we rechtstreeks naar Vegas zouden rijden?

An: Ja

Daan: Zijn ook niet veel mensen ?!

An: Denk niet dat er veel mensen rond dit tijdstip nog door death valley heen rijden (midden op de dag)

Tegelijk: WIJ WEL.

We kwamen aan in het dorp Beatty waar Annemijn een Campground had geregeld, met douche en wasmachines! Een echte cowboy kwam ons tegemoet, zijn naam was TJ *(Thomas). Een man van 58 zonder gebit maar met een cowboyhoed echt geweldig. Hij wees ons richting onze campsite en we hadden hem uitgenodigd om even met ons naar de kroeg te gaan. Hij haalde wat wiet erbij, we gooiden samen wat geld in de juxebox we hebben een super leuke avond gehad! (Zie video) Het was niet echt afgekoeld (nogsteeds 30 graden) dus niet echt lekker geslapen.. Maar dat mocht de pret niet bedrukken.

De volgende ochtend hebben we even wat tijd gepakt om het thuis te Facetimen, de was van de lijn afgehaald, ontbijt gemaakt en uiteindelijk alles ingepakt om verder te rijden naar Las Vegas. Tijd voor nieuwe prikkels en een bewoonde omgeving. Inmiddels was het nog maar en uur en 50 minuten rijden dus we lopen mooi op schema. We hadden van te voren gelezen dat het een drama was om een plek te zoeken met een camper. Dat viel reuze mee ons enige wens was een zwembad om even lekker af te koelen. We hadden een plek gereserveerd bij circus circus

De eerste stop in Vegas was om even wat boodschappen te halen, voor een zak chips, 4 blikjes bier, 4 blikjes Bacardi en water betaalden we 45 euro. Aardig aan de prijs, gelukkig zetten we vanavond alles op rood in het casino en winnen wij het terug ;) (geintje)

We zitten met onze camper midden in Las Vegas vlakbij the Strip en naast het zwembad met 3 ontzettend hoge glijbanen. Bikini aan en gaan, zo blij als een kind gingen we van de glijbaan (er waren verder ook alleen kinderen, en Daan en Ann haha). We hadden geen bikini meer aan onderaan echt hilarisch.

Vanavond gaan we the strip van Vegas verkennen en lekker genieten van alle prikkels!

Ps. Vergeet niet bij het tabblad video’s te kijken.

X Dani

Begin van de reis richting Las Vegas

Zo het toernooi zit er op tijd voor vakantie.

Terwijl de vlucht van de andere meiden richting Amsterdam was geannuleerd en pas Maandag naar Nederland vlogen, ging onze vlucht naar San Francisco gelukkig wel door.

Zondag om 12:00 pm kwamen we aan op de luchthaven van San Francisco. Vanuit daar namen we een uber richting Newark. Dit omdat dit een half uur van de locatie af was waar we de camper konden ophalen.

We hadden een Motel geboekt, nou wat we daar op de kamer zagen overtrof alles. Het voelde alsof er minstens al 8 mensen waren vermoord, zo ontzettend goor. We gingen terug naar de lobby en vroeger om een andere kamer en kregen zelfs een upgrade deze was iets beter, gelukkig was het maar voor 1 nacht.

We zijn even een dorpje ingelopen waar we toevallig tegen een Mexicaans festival aanliepen. Super gezellig totdat we beide werden ondergescheten door een vogel. Of iemand gooide met quacamole daar zijn we nogsteeds niet over uit. (Haha) Terug bij het Motel dachten we even lekker te gaan douchen, kregen we de douche niet aan.. Hup, ik weer naar de lobby om te vragen hoe we de douche aankregen. De vrouw bij de receptie moest lachen en legde het daarna netjes uit.

Tot op heden was ik niets vergeten of verloren wat voor mij al een hele klus is. Totdat ik mijn haren wilde stijlen en er achter kwam dat mijn stijltang nog in Spokane lag.. Gelukkig waren er nog een paar meiden van het team daar nog en die hebben de stijltang gevonden en meegenomen naar Nederland. De volgende ochtend hebben we weer een uber geregeld en zijn we afgezet bij de camper in Livemore. (Stront misselijk stapten we uit de auto, de beste taxichauffeur zat steeds op z’n gas en rem te trappen). De camper hebben we particulier gehuurd dus stond klaar bij de eigenaar, de sleutel zat in een rood potje bij de voordeur.

We zijn de camper ingestapt, boodschappen gehaald en naar yosemite natonial park gereden. Ik heb zelden zo iets moois gezien echt uitzonderlijk. We waren helemaal onder de indruk, echter waren er helaas geen camper plaatsen dus zijn we door gereden naar net iets buiten het park. (tip: dit moet je 6 maanden van te voren reserveren). We vonden het ook niet zo heel erg om door te rijden want zoals het nieuws al aangaf was de lucht erg vervuild door de natuurbrand. Niet heul gezond voor de longen leek ons. Uiteindelijk hebben we een plekje gezocht bij het June Lake en daar onze eerste overnachting gehad. Weer een gelukje er was nog 1 plek vrij op de Reversed Creek campground en we hoefden niet te betalen aangezien er mensen betaalt hadden voor de plek en niet waren op komen dagen. (geluk wederom aan onze zijde) Wel moesten we ons eten in een soort kast doen bij onze locatie vanwege ‘beren’. Ben niet bang voor beren maar als ze m’n eten op eten vind ik jammer.

De volgende ochtend 10:15 vertrekken we om richting Death Valley te gaan. Onderweg zijn we gestopt bij het Inyo National Park om te stoppen bij het Lake Mary. We wilden een kajak huren echter moesten we 130 dollar aftikken, dus besloten om lekker even te gaan zitten en genieten van de natuur. ( beide even een besef momentje hoe mooi het allemaal is). Inmiddels rijden we via route 395 richting het zuiden om ergens bij Death Valley een overnachting te zoeken met als tussenstop Lone Pine. Bekend van de films opnames en een echte cowboy stad.

Ps. De foto’s staan allemaal door elkaar (lekker zoals ik ben)

X Dani

De laatste dagen van het toernooi

Laatste dagen van het toernooi

De wedstrijd tegen Mali, 1 van de belangrijkste wedstrijden want bij winst speelden we voor de 5e en 6e plek. We hebben deze wedstrijd verloren, we voetbalden vooral tegen onszelf. (Niet echt handig twee tegenstanders met 34 graden :P). Conclusie we moesten tegen België om de 9e en 10e plek strijden.. Totdat Mali 6-0 won van Canada waardoor Canada onder ons in de poule eindigde en wij tegen Ierland speelden voor plaats 7 en 8. Een kleine troost.

Onze poule fase zat erop en we hadden nu 4 dagen ‘rust’ (uiteraard werd er wel getraind) voordat we tegen Ierland moesten. De eerste dag gingen we naar het clear lake om lekker even te ontspannen. Daar hebben we met het team een boot gehuurd en de dag afgesloten met een BBQ. Verder zijn we deze dagen nog naar een shopping mall geweest. Verder konden we niet zoveel bijzonders doen, want we waren afhankelijk van busvervoer. Een klein beetje saai omdat in El Paso dat we anders was.

22 Juli de dag van de laatste wedstrijd. Weer opladen en alles nog 1 keer geven. Dat is gelukt we hebben deze wedstrijd terecht met 4-1 gewonnen. Wat leuk is dat elke wedstrijd het team en de staf een woman of the match uitkiezen. Tegen Ierland speelde ik een fijne wedstrijd, ik scoorde 2x en gaf een assist. Mede hierdoor werd ik verkozen tot Woman of the match en mocht in het vaantje (ziefoto) mee naar huis nemen. Inmiddels is mijn voet minder blauw echter na de wedstrijd kwam ik erachter dat mijn nagel was afgeschuurd van m’n dikke teen.. Dat is weer jammer. (Onnodige info maargoed) Maar de punten zijn binnen en hierbij verzekerd van een teleurstellende 7de plek.

Waar er een openingsceremonie is er ook een sluitingsceremonie. Eerst volgende de prijsuitreiking. Frankrijk wint het toernooi (niet geheel verrassend) en aansluitend werd het toernooi overgedragen aan de Chef d Equipe van Nederland aangezien volgend jaar het toernooi in Nederland plaats vindt.

Tijdens de sluitingsceremonie stond het team van Mali naast ons. Ik ging gekscherend tussen die meiden staan. Wat hadden we een lol, 2 keer knipperen met mijn ogen en ze gooiden mij in de lucht. Toevallig maakte de fotograaf er een foto van. Na de sluitingsceremonie kwam er een leuk feestje met veel alcohol ;). De day after hadden we een culturele dag, ik ben heerlijk met 2 meiden naar het River park gegaan om daar de kater te verzachten en uit te zitten.

Vandaag vliegt het team terug naar Nederland , Annemijn en ik vliegen om 10:00uur door naar San Francisco. Vanuit daar gaan wij verder met een camper richting Las Vegas.

Zo weer ff genoeg!

X Dani

Teleurstellend resultaat

Weer een wedstrijd dag.

Ik zeg ‘weer’ een wedstrijd dag omdat wij in onze poule steeds een wedstrijd hebben en opvolgend met een dag rust, zo 4 poule wedstrijden achter elkaar. We hebben na de wedstrijd tegen de Fransen de koppen bij elkaar gestoken om de wedstrijd van Canada voor te bereiden.

Uiteindelijk hebben we 0-0 gespeeld tegen de Canadezen niet het gewenste resultaat. We hebben onszelf helaas niet beloond. Uiteindelijk wat leuk was, is dat Annemijn en ik een stukje moesten schrijven over onszelf en over ons werk. Tijdens de wedstrijd werd er vertelt dat Annemijn en ik collega’s zijn en elkaar in 2018 hebben leren kennen tijdens het toernooi in El Paso (USA). Vanuit daar zijn we vrienden geworden en gaan we na dit toernooi 9 dagen doorreizen in San Francisco. Daarna vertelde hij nog een stukje over dat ik als recruiter werkte bij defensie. Genoeg uitgeweid en afgeleid, we hebben maar 1 punt in plaats van 3.

Na de wedstrijd tegen Canada hebben we de volgende dag in de ochtend een uitloop training gehad en in de middag mochten we zwemmen om lekker de spiertjes los te maken. Aangezien ik van moeder Theresa niet het talent heb gekregen om goed te zwemmen, vond ik het baantjes trekken niet zo leuk. (Tevens stonden wij weer in de houding in onze bikini omdat het volkslied van USA weer aanging).

De volgende dag stond er weer een wedstrijd op het programma, namelijk tegen de Zuid-Koreanen. Wederom een lastige tegenstander waar we niet zomaar 3 punten van kunnen snoepen. Dat bleek inderdaad ook na 90 minuten strijden.. Alle hoeken van het veld gezien en vooral veel gerend. Des al niet te min, wel trots op het team hoe we hebben gestreden en niet hebben opgegeven. Wel weer een grappig moment in de wedstrijd, ik dacht (of had gehoopt) dat ik met 88 minuten gewisseld zou worden. De vorige wedstrijden begonnen z’n tol te eisen bij deze stuiterbal. Dus ik liep al richting de kant zette bijna mijn dikke teen over de lijn, riep de trainer ‘nee jij niet, en riep een andere naam van de teamgenoot’. Knak.. er volgende een serenade van woorden$%^#&@ en ik huppelde weer het veld in en speelde de wedstrijd weer uit.

Oh ja er heeft een Koreaan op mijn voet gestaan wat ook minder prettig was.. (zie foto)

Tijd voor ontspanning is er nog nauwelijks geweest door het drukke van programma. Elke ochtend rijdt er wel een bus naar de commissary, om daar wat boodschapjes te halen voor het ontbijt. De Amerikanen laten ons namelijk al meer dan een week hetzelfde eten nuttigen…

Met de activiteiten commissie hebben we een spelletjes middag georganiseerd. Natuurlijk heerlijke oud Hollandse spellen zoals, koekhappen,spijkerbroek hangen, spijker poepen etc. Uiteindelijk was iedereen lekker fanatiek en is er een top drie met winnaars uitgekomen.

Op naar de laatste poulewedstrijd tegen Mali.

De openingsceremonie en de wedstrijddag

Even weer een blog uit de States

Zondag 10 Juli stond in het teken van de openingsceremonie. Alle landen worden dan verzocht om in het dagelijks militair tenue (DT) aan te treden op de aangegeven locatie. Omdat we op een Airforce base zitten, was de ceremonie in een hangaar. Binnen in deze hal was het erg warm, waardoor een paar speelsters van andere landen onderuit gingen.. Gelukkig was de hulp snel aanwezig en werden deze meiden overeind geholpen. Na het heisen van de Amerikaanse vlag en de vlag van bureau internationale militaire sport (BIMS) volgde er een act met uiteraard de ‘cheerleaders’. Na de ceremonie was het tijd om te dineren en werden we weer terug naar onze slaaplocatie gebracht.

Ondertussen begint de jet-leg vervelend te worden, vroeg in de avond zijn we allemaal erg moe en in de ochtend super vroeg wakker. Niet er aan toe geven in de beste optie… Qua warmte valt het afgelopen dagen nog mee. (Ik ga lekker van de hak op te tak merk ik, lekker zoals ik ben)

Gisteren (11 juli) waren sommige meiden kijken bij de openingswedstrijd (USA-BEL), ik koos ervoor om even lekker een middagje rustig aan te doen, tenminste dat dachten wij. Na lekker rustig op bed te liggen werden wij gewekt door het Amerikaanse brandweeralarm. Zo ontzettend hard, de ‘slow whoop’ die Nederland kent is er niks bij. Wij met de meiden die er waren de gang op en richting buiten, uiteraard hadden we super veel lol.. Niet wetende wat er aan de hand was liepen wij naar buiten. 1 voet buiten de deur klonk het Amerikaanse volkslied waarbij je eigenlijk verplicht bent de houding aan te nemen en richting de Amerikaanse vlag te kijken. Als mensen dit hadden gezien hadden ze erg hard moeten lachen waarschijnlijk.. Gelukkig hebben we een filmpje gemaakt.

Gisteravond, sloten wij de dag af met de wedstrijdbespreking voor de volgende dag tegen Frankrijk. Voorafgaand weten wij dat dit een lastige klus zal worden. Frankrijk maakt topsporters 2a3 weken voor het toernooi reservist om aan het toernooi te mogen deelnemen. Niet eerlijk helaas maargoed… We gaan ons voorbereiden en het er beste van maken.

12 Juli de dag van de eerste wedstrijd.

De eerste wedstrijd verliezen wij met 0-8 helaas, maar dit was te verwachten. De Fransen hadden inderdaad speelsters van Olympique Lyon en Paris Saint Germain reservist gemaakt. Het was overigens een strijd tegen de hitte, (zie foto haha). Snel herstellen want er zit steeds maar 1 dag tussen de wedstrijden door. De volgende wedstrijd is op 14 juli 15:30uur (00:30 Nl tijd) en wordt gespeeld tegen de Canadezen.

Ps. Zie tabblad video voor het avontuur van het brandweeralarm en onze oranje gang.

X Dani

De reis richting Spokane

Zo vroeg als de dag begon (03:40uur,) begin ik uiteraard met het bakken van een gebakken eitje. Zoals ik dat vroeger altijd kreeg als wij lang in de auto moesten zitten. Om 05:50 stond ik keurig op Schiphol klaar om samen met 6 meiden richting Spokane te vliegen.Ik was benieuwd naar de drukte op Schiphol, was het dan echt zo druk waar iedereen het over heeft? Nou daar kan ik kort over zijn en dat was ja! Om 06:00 stond er al een rij van 2 uur voor de incheckbalie..

Gelukkig vloog er een teamgenoot mee die bij de Koninklijke marechaussee werkt, die had gelukkig connecties op Schiphol. Waardoor wij bij een speciale incheckbalie mochten in checken. Uiteindelijk heeft alles bij elkaar 45 minuten gekost. (Soms moet je een beetje geluk hebben).

Inmiddels zagen we op de borden dat onze vlucht 30 minuten vertraging had, naja konden wij lekker rustig aan doen. Aangekomen bij de gate, was mijn maatje die naast mij zat op een andere stoel geplaatst in de comfort+. Dit kwam omdat zij een abonnement heeft bij KLM met een status. Uiteindelijk heel lief gevraagd of er nog een plekje voor mij naast haar vrij was. (Brutalen hebben de halve wereld). En ja hoor, wij zaten van Amsterdam richting Seattle in de comfort+.

Na uiteindelijk een vlucht van 9 uur, kwamen wij aan op Seattle. Een tussenstop van 7 uur stond op ons te wachten. Na het wachten, mochten wij met ‘militaire status’ als eerste boarden. Dat is even wat anders dan hoe ze in Nederland naar de krijgsmacht kijken.De laatste anderhalf uur zaten we allemaal verspreid in de Cityhopper. Wat ik altijd leuk vindt aan Amerikanen dat ze zo gastvrij zijn. Gelijk volgde al een leuk gesprek met een man die naast mij zat. Hij was voor een zakenreis naar Amsterdam en sprak over een hangover (voor mij natuurlijk niet geheel onbekend). Erg gezellig!

Uiteindelijk na meer dan 26 uur wakker te zijn gaat het lampje ook bij deze deze stuiterbal uit. Om 18:30uur landden we in Spokane. Vanuit daar werden we opgepikt door de organisatie en middels een oude schoolbus naar de Fairchild Air Force Base gereden. Hier hebben we de bedden opgemaakt voor de andere meiden die midden in de nacht zouden aankomen en hebben we onze gang oranje versiert. Hier later meer over.

Voor nu ga ik acclimatiseren en ook natuurlijk genieten van de nieuwe omgeving.

Tot snel,

x Dani

De leuke chaotische voorbereiding

Zo, ik ga maar eens beginnen met het schrijven van mijn eerste blog, want er is alweer een hoop gebeurd de laatste tijd. Ik ben nog een beetje zoekende met de website wat voor mij een fijne manier is om de blogs te verwerken. Aangezien je foto’s/verhalen/video’s allemaal los kan toevoegen, wat niet zo niet fijn voor mijn chaotische brein. Maargoed, ik ga er vast achter komen aankomende periode en jullie vooral meenemen in mijn reis.

Door alle hectiek op Schiphol kregen wij gisteren pas te horen met welke vlucht wij meevliegen richting Spokane (USA). Ons militaire voetbalteam is helaas in drie groepen opgesplitst. Dit resulteert dat ik om 10:30uur vlieg richting Spokane met een tussenstop van 6 uur op Seattle. Niet helemaal waar wij als team zijnde op hadden gehoopt, maar het is niet anders.

Zoals de meeste mensen onder jullie wel weten ga ik goed op een ‘klein’ beetje structuur, omdat anders alles door elkaar heen gaat en ik waarschijnlijk mijn paspoort vergeet. Ohja, en daar kom ik dan pas achter op Schiphol ;). Dus ik ben begonnen met het maken van een inpaklijst. Een lijst voor mijn handbagage, een lijst voor mijn voetbalspullen en een lijst met mijn vakantie spullen. Alles ligt heerlijk gestructureerd op tafel (zie foto) in de hoop dat ik dit keer niks vergeet J. Afgelopen weken ben ik vaak naar de winkel geweest om spullen te kopen, telkens vergat ik wel weer wat dus kon ik weer terug. Maar onderhand heb ik alles binnen en lijkt het op iets te lijken.

Ondertussen is het redelijk chaotisch aan het worden, de trainingen van het militaire team gaan door, het werk gaat gewoon door en tegelijkertijd de voorbereidingen van mijn reis. Gelukkig heb ik donderdag (07-07) en vrijdag (08-08) vrij van het werk zodat ik even in alle rust alles kan inpakken. Donderdag hebben wij alleen nog een training in Ede om de puntjes op de i de zetten en daarna zijn wij gereed voor vertrek.

Zaterdag moet ik mij dus om 06:00uur melden op Schiphol en zal ik met de 5 andere meiden (zie foto) een start maken om richting de Verenigde Staten te gaan.

Ik heb er super veel zin in en kan niet wachten totdat ik in het vliegtuig zit. (Hopelijk zit ik niet naast te veel stinkerds;))

X Daniëlle

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

De plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn reis in de Verenigde Staten. Zaterdag 9 juli vlieg ik naar Spokane en zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Danielle