Weer een wedstrijd dag.

Ik zeg ‘weer’ een wedstrijd dag omdat wij in onze poule steeds een wedstrijd hebben en opvolgend met een dag rust, zo 4 poule wedstrijden achter elkaar. We hebben na de wedstrijd tegen de Fransen de koppen bij elkaar gestoken om de wedstrijd van Canada voor te bereiden.

Uiteindelijk hebben we 0-0 gespeeld tegen de Canadezen niet het gewenste resultaat. We hebben onszelf helaas niet beloond. Uiteindelijk wat leuk was, is dat Annemijn en ik een stukje moesten schrijven over onszelf en over ons werk. Tijdens de wedstrijd werd er vertelt dat Annemijn en ik collega’s zijn en elkaar in 2018 hebben leren kennen tijdens het toernooi in El Paso (USA). Vanuit daar zijn we vrienden geworden en gaan we na dit toernooi 9 dagen doorreizen in San Francisco. Daarna vertelde hij nog een stukje over dat ik als recruiter werkte bij defensie. Genoeg uitgeweid en afgeleid, we hebben maar 1 punt in plaats van 3.

Na de wedstrijd tegen Canada hebben we de volgende dag in de ochtend een uitloop training gehad en in de middag mochten we zwemmen om lekker de spiertjes los te maken. Aangezien ik van moeder Theresa niet het talent heb gekregen om goed te zwemmen, vond ik het baantjes trekken niet zo leuk. (Tevens stonden wij weer in de houding in onze bikini omdat het volkslied van USA weer aanging).

De volgende dag stond er weer een wedstrijd op het programma, namelijk tegen de Zuid-Koreanen. Wederom een lastige tegenstander waar we niet zomaar 3 punten van kunnen snoepen. Dat bleek inderdaad ook na 90 minuten strijden.. Alle hoeken van het veld gezien en vooral veel gerend. Des al niet te min, wel trots op het team hoe we hebben gestreden en niet hebben opgegeven. Wel weer een grappig moment in de wedstrijd, ik dacht (of had gehoopt) dat ik met 88 minuten gewisseld zou worden. De vorige wedstrijden begonnen z’n tol te eisen bij deze stuiterbal. Dus ik liep al richting de kant zette bijna mijn dikke teen over de lijn, riep de trainer ‘nee jij niet, en riep een andere naam van de teamgenoot’. Knak.. er volgende een serenade van woorden$%^#&@ en ik huppelde weer het veld in en speelde de wedstrijd weer uit.

Oh ja er heeft een Koreaan op mijn voet gestaan wat ook minder prettig was.. (zie foto)

Tijd voor ontspanning is er nog nauwelijks geweest door het drukke van programma. Elke ochtend rijdt er wel een bus naar de commissary, om daar wat boodschapjes te halen voor het ontbijt. De Amerikanen laten ons namelijk al meer dan een week hetzelfde eten nuttigen…

Met de activiteiten commissie hebben we een spelletjes middag georganiseerd. Natuurlijk heerlijke oud Hollandse spellen zoals, koekhappen,spijkerbroek hangen, spijker poepen etc. Uiteindelijk was iedereen lekker fanatiek en is er een top drie met winnaars uitgekomen.

Op naar de laatste poulewedstrijd tegen Mali.